Hala Gąsienicowa i Murowaniec

Ola się na nas wypięła. Wybrała plażing-smażing na Gubałówce z babcią. Wizję mam jak tak sobie leżą na tych gubałówkowych leżaczkach z kocykiem wyciągają buziaczki do słońca i machają nam. A my po drugiej stronie na Przełęczy między Kopami uśmiechamy się do nich zwycięsko 😉 No bo wiecie, my na 1499, a one… na Gubałówce 😉

Wycieczka do Murowanica to jedna z moich ulubionych tras w Tatrach. Zawsze szlakiem żółtym, a powrót niebieskim. Po drodze Dolina Jaworzynki, Przełęcz między Kopami z widokiem na Babią Górę i Giewont, Hala Gąsienicowa i w końcu schronisko, powrót przez Boczań. Bez większych trudności, również dla dzieci, czy osób starszych.

Start w Kuźnicach

Auto zostawiliśmy na ostatnim płatnym parkingu (30 zł za dzień) zaraz za rondem Jana Pawła II w stronę Kuźnic. W tą stronę wzięliśmy busa (5 zł za osobę), z powrotem doszliśmy pieszo. W Kuźnicach skierowaliśmy się na lewo od Kolejki na Kasprowy i tam po opłacie i oczywiście przybiciu pieczątek wchodzimy na żółty szlak. Wrócimy w to samo miejsce szlakiem niebieskim.

Dolina Jaworzynki to bardzo miły spacerek na każdą porę roku, przez dużą część lekko pnie się do góry.

Aż w końcu dochodzimy do momentu gdzie zaczynają się schody. To znaczy nie schody sensu stricto, ale ostre podejście. Choć jak teraz trochę o tym pomyślę, jak byłam tu lata temu, to chyba jakieś tam schodki były. Tak czy siak na wszelki wypadek zakładamy raczki.

Podejście jest zalesione, ale jest parę polanek z fantastycznymi widokami, między innymi na Dolinę Jaworzynki, Gubałówkę, a nawet i Babią Górę.

Moje Grzybki zadowolone 🙂

Po drugiej stronie na tych leżaczkach Ola na pewno też 😉

Podchodzimy jeszcze kawałek wyżej i kolejny punkt widokowy. Tu, oprócz Babiej Góry, możemy podziwiać również Giewont.

Przełęcz między Kopami

Po godzinie i 45 minutach zdobywamy Przełęcz między Kopami 1499 m n.p.m. Stąd do Murowańca już prawie z górki 😉

Hala Gąsienicowa

W niecałe pół godzinki dochodzimy do Hali Gąsienicowej. Ten spacerek w stronę Doliny i Hali Gąsienicowej bardzo lubię i zimą i latem, choć dziś to nas troszkę przewiało.

Murowaniec

Do Murowańca stąd już tylko rzut kamieniem.

A w schronisku czeka na nas najlepsza szarlotka w Tatrach 😉 Chłopaki przyspieszają 😉

Chyba pierwszy raz Seba skusił się na schroniskowe przysmaki. Spałaszował szarlotkę i jeszcze zamówił frytki. I tak pełen energii stwierdził, że idziemy na Kasprowy, bo to tylko godzina i dwadzieścia minut. Spojrzeliśmy po sobie z mężem… no spoko, tylko chciałeś jeszcze dziś skoczyć na narty… To może zrobimy Staw Gąsienicowy i wrócimy.

Czarny Staw Gąsienicowy

Niechętnie się zgodził. Na wszelki wypadek podpytaliśmy w schronisku jakie warunki. Zagrożenia lawinowego brak, ale ślisko. Hmmm…spoko, co tam ślisko, mamy raczki. Ci z Was, którzy już po Tatrach w zimie pochodzili wiedzą, że o d…pe rozbić takie raczki na śniegu 😉 Spróbowaliśmy, nie wyszło. Zawróciłam chłopaków, bo gdzie z motyką na słońce. Śnieg się cały osuwał nam pod nogami, ja trzymam Sebe za plecak, mąż mnie – no przecież wszyscy byśmy w dole wylądowali. Na domiar złego pogoda też się pogorszyła. Wieje i sypie. My w odwrocie. Seba niepocieszony… wkurzony nawet bym powiedziała, ale musi się dziecko nauczyć, że w górach, to właśnie góry dyktują warunki. A jak te warunki nas przerastają, to trzeba zawrócić.

Także ten… Czarny Staw Gąsienicowy niezdobyty. Tym razem 🙂 Góra nie zając 😉 Staw też nie 😉

Boczań

Wracamy niebieskim szlakiem przez Boczań, dzięki czemu robimy pętelkę. Chłopaki, których to była pierwsza wizyta w Murowańcu, powątpiewają czy tą granią na pewno da się iść 😉 No ba! Ja to kiedyś nawet i biegłam 😉 Niezbyt było to rozważne, ale młodość kieruję się innymi prawami… A byliśmy w sumie pod czujnym okiem WF-isty, choć było to oko średnio odpowiedzialne 😉

Seba wypatrzył Kasprowy… i znowu zaczął coś tam przebąkiwać, że trzeba było tam iść, bo niedaleko. Hahahaha, taaa, niedaleko 😉

A ja wypatrzyłam Kopieniec Wielki, na którym byliśmy parę dni wcześniej https://grzybkinaszlaku.pl/kopieniec-wielki/.

W dół jak zwykle szybciutko, z Przełęczy w niecałą godzinkę. Na parking decydujemy się wrócić piechotą przez Kuźnice, wzdłuż Nosala. Seba jeszcze rzuca okiem na mape, a nam zarzuca, że byliśmy już prawie nad Stawem i że trzeba było nie zawracać. Ehhhh… no niedowytłumaczenia 😉 Tak jak pisałam wcześniej – młodość kieruję się innymi prawami 😉

Cała wycieczka zajęła nam 6 godzin i zrobiliśmy 15 kilometrów. Pogodę mieliśmy iście górską – cały przekrój – śnieg, wiatr, słońce, mróz. Pychy wróciły czerwone i sama nie jestem pewna czy opalone czy odmrożone 😉

Happy Go Lucky!

Ruszamy na szlaki!